მგელი არ გამოსულა. საათები გადიოდა, მაგრამ ჩარლი ისევ ემილის გვერდით იწვა, კუბოში, თითქოს მის დაცვას ცდილობდა სიკვდილისგანაც კი. მლოცველები გაოგნებულნი იდგნენ, ვერ ბედავდნენ მიახლოებას.
უეცრად ჩარლიმ თავი ასწია, ღრმად ჩაისუნთქა ემილის თმის სურნელი, ერთხანს უყურა, მერე თვალები დახუჭა და მშვიდად დაწვა… აღარ ამოსუნთქულა.
მგელი ემილის გვერდით მოკვდა. ორი არსება, რომელთაც სიცოცხლეში ერთმანეთი გადარჩინეს — ერთად დარჩნენ მარადიულობაში.
მათ საფლავზე ქარმა სიმღერა დააწყო. იმ დღის შემდეგ, ვინც იმ საფლავთან მივიდოდა, ამბობდნენ, რომ იქ არ იყო მხოლოდ სევდა — იყო რაღაც უცნაური სითბო, ერთგულებისა და უკვდავი სიყვარულის სიმშვიდე.
